zondag

Lokale visafslag
Zondag zijn we na de lunch over het strand naar de werf gelopen. Onder de bomen aan de rand van het strand worden daar de vissersboten gemaakt en gerepareerd. Het was siësta tijd dus iedereen ligt te slapen in de schaduw van de bomen en de boten. Na nog een paar honderd meter lopen zijn er een paar duizend mensen op het strand. Op het water liggen kleine vissersbootjes en hoger op het strand zijn droogrekken en rookkamers voor de vis. Een jonge man komt naar ons toe en begint uitleg te geven bij wat we allemaal zien.
Op deze plek brengen niet alleen Senegalezen hun vis aan land. Er zijn boten uit Ghana, Ivoorkust en nog veel meer landen. Alles werkt hier samen op een chaotische maar wonderlijk efficiënte manier.
Als de boten aan komen rennen dragers met grote bakken door de golven naar de boot toe. De bak wordt gevuld met vis en vervolgens rennen ze met de bakken van minstens 40 kg op hun hoofd terug naar het strand. Ze worden per bak betaald dus snelheid is geboden.
Als de vis op het strand is komen er mensen die de vis opkopen: vrouwen die een schaal vis kopen om het vervolgens naar hun dorp een aantal kilometers verder te brengen, handelaren die het opkopen en vervolgens de vis drogen of roken en vervolgens verzenden naar bijvoorbeeld Guinee Bissau.

Je ziet ook mensen netten binnenhalen of boten bevoorraden met aas. Op de vissersboten werken 4 mannen, ze blijven een week op zee. Volgens onze gids worden ze er niet rijk van maar kunnen ze wel hun familie onderhouden.
Tussen alle informatie door vertelt de gids ook nog dat ons rondleiden zijn “werk” is. Dat betekent: ik wil straks geld van jullie hebben. Aan het eind geven we hem eerst 5 € maar natuurlijk wil hij het dubbele hebben. Dat geven we hem ook. Ik hoop dat hij zijn familie een lekkere maaltijd heeft gegeven. Waarschijnlijk was 10 € meer dan hij normaal in een week verdiend.